شیخ فاضل حسن بن محمد بن حسن قمی که یکی از

 بزرگان قدماء علماء شیعه و از معاصرین شیخ صدوق رحمه الله بوده است

 در کتاب خود به نام تاریخ قم ،راجع به بنای مسجد جمکران

از کتاب مونس الحزین فی معرفة الحق و الیقین چنین نقل کرده است:

شیخ مثله جمکرانی که یکی از صلحاء است می گوید:

من شب سه شنبه هفدهم ماه رمضان 373

در منزل خود در قریه جمکران خوابیده بودم

نیمی از شب گذشته بود که ناگاه عده ای از مردم به در خانه من آمدند

و مرا بیدار کردند و گفتند:

برخیز و مولای خود حضرت مهدی صاحب الزمان صلوات الله علیه را اجابت کن

که تو را طلب نموده است.

حسن می گوید : من بر خواستم و خود را جمع و جور کرده و آماده شدم،

گفتم بگذارید تا پیراهنم را بپوشم،

 آواز دادند که «‍‍‍‍‍‍هو ما کان قمیصک» پیراهن را نپوش که از تو نیست،

دست بردم و شلوار خود را بر گرفتم، ندا آمد که

«لیس ذلک منک فخذ سراویلک» آن شلواری که برگرفتی از تو نیست،

 از آن خود را بردار؛ آن را انداختم و شلوار خود را برگرفتم و پوشیدم،

 آنگاه به طرف کلید رفتم تا درب منزل را باز کنم،

 آواز دادند که «الباب مفتوح» درب باز است،

 چون به در منزل آمدم جماعتی از بزرگان را دیدم،

سلام کردم، جواب دادند و مرحبا گفتند.

آنها مرا به مکانی که اکنون مسجد جمکران است آوردند،

چون نیک نگاه کردم، تختی دیدم که فرشی نیکو بر آن پهن و بالش های فاخر

بر آن نهاده شده و جوانی سی ساله بر آن تخت تکیه بر چهار بالش کرده

و پیرمردی هم در نزد او نشسته و کتابی در دست گرفته

 و بر آن جوان می خواند

و بیشتر از شصت مرد در اطراف او بر این زمین در حال نماز خواندن بودند

 که بعضی جامه های سفید و بعضی دیگر جامه های سبز بر تن داشتند.

ادامه دارد ....